Napapaigik ang buto’t balat na kabayo
Sa tuwing ihahagupit
Sa likod niya ang latigo.
Kailan pa nga ba maghihilom
Ang mga latay
At sugat na dati ng tinamo,
Kung doon at doon din hahampasin ng kutsero?
Lugmok na sa pagod
Hinahampas pa rin ang likod.
At dahil sa pinasuot na istuka sa kanya,
Diretso lang ang kanyang tingin.
Tatakbo siyang pahilahod.
Tulad ng dati,
Magtitiis…
Magtitiis…
Magtitiis…
Saturday, April 19, 2008
latay sa likod ng kabayo
Posted by Verso para Libertad at 4:38 PM
Labels: poems (activism; protest)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
hi oliver! i'm back! sorry for my looong absence! just enjoyed our vacation!
musta na? loved your poems!
Post a Comment