nagluluksang lupa

Pintig ng pagkauhaw
Ang isinasamo ng mga bitak-
Bitak na linang na kumakandili
Sa nakatingalang uhay ng palay

Walang dadaloy na tubig!

Walang pagbubuntis na magaganap.
Hindi maglalaman. Ipa at hindi bigas ang
Iluluwal ng lupang sinakal ng kapabayaan

Walang upos. Walang kaha ng sigarilyong
Maibabaon ang tahimik na suyod
na hinihila dapat ng kalabaw
upang pantayin ang inararong lupang punlaan.

Ulila. Maging ang mga sakong
Paglalagyan ng mga binhing
dapat isaboy sa mga linang.

Inulila ng mga magsasakang hindi
Mapakali, di-makapag-huntaan sa ibabaw
Ng mga pilapil at tarundon. Dahil sa likaw
Ng mga bala at bombang dumadagundong
Dumudurog ng katawan at pangarap.

Lupa. Tumatangis at nagluluksang lupa
Ang ugat ng kaguluhan at pagkabahala.

Bakit nila inaari ang lupa,
Hindi ba't ang lupa ang nagmamay-ari sa atin?

Hanggang sa Muli (Hibik Patungong Rehab)

paalam mga kaadik

hasta la vista
sa duguang mga mata

na ayaw humimbing

tulad ng usok
sa kalyeng tinahanan

na yumakap
sa nagmamadaling mga gulong,
at natatarantang paa.

sa mga door-knobs
na di-miminsang pinagtripan--
pilit dinistrungka at binuksan
matighaw lang ang pagkagiyang.

paalam na rin, o’ araw
na nagpayong sa mga kara-krus,
at itlog sa lugaw na mga almusal

sa mga gasgas
at galos ng pakikipag-habulan
sa mga parak na usli ang tiyan

paalam sarhento,
kabo ng jueteng,
kubrador ng lotto,
ma-mimiss ko ang mga pitik
at delihensya galing sa inyo.

hindi ko makakalimutan
ang mga kagaguhan
at ingay ng lansangan
pero pramis,
hindi ko na babalikan
ang malalalim na sugat at kahihiyan
na naikulapol nito sa aking pagkatao.

babalik ako. aayusin ko lang ang buhay ko.

"gahasa"

gigil…
kinakanyod ng nakakubabaw na tandang
ang damulagang
ni hindi pa nangangakak.

itinatakip ng luntiang dahon
ang sariling pagkadahon,
pinipilit ipagsanggalang
ang sariwang bulaklak
laban sa sirit ng amoy chlorox na tubig.

iwinawasiwas…
pilit inilalaglag ng hanging marahas
ang nag-iisang palda sa sampayan.

ano nga ba ako sa kanya?

tinatanong ko ang sarili ko
ano nga ba talaga ako sa kanya?

mga titig…
na tutugon sa nagpapasaklolo
niyang mga titig?

mga palad …
na pagdadaupan ng
mga palad niyang naghahanap
ng init? ng kapanatagan?

o malapad na dibdib, na pwede
niyang pag-hiligan ng kanyang ulo?

ang nais ko sana
kahit minsan man lang, maging labi naman ako--
na lalapat sa naghihintay niyang labi.

pero ganun nga yata talaga,
masaklap mang isipin, hanggang ngayon,

labi lamang ako

na tagasalo sa umaagos niyang mga luha.

"Ispongha"

Kung minsan,
Kagaya lang ng kislap
Ang mga pagdating at paglisan.

At para sa isang makata
Ang paglisan ay maitutulad sa ispongha
Na hinahablot at itinataas mula sa papalayong
alon ng dagat.

Paglisan na ang kayakap kadalasan
Ay ang maraming sana lang…

Sana lang, kung lilisan man
Marinig at madama naman, kahit paano,
ang mga bulong at himig na ibig niyang ihaplos
sa naisulat, isinusulat at susulatin pa niyang
mga titik at taludtod. Sana lang
At marami pang sana lang. Hindi para sa kanya
kundi para sa kanyang mga tula.

Dahil masakit kung iisipin na kadalasan
Kislap din lang na dinadaanan
Ng sikat at lubog ang maraming akda.

Unti-unti…dumurupok at napupunit
Ang mga dahong umaaruga sa mga titik.
Walang tugon ng pagbuklat sa inaaagiw nilang paanyaya
Sa mga istante. O kung hindi man
Hinahagkan na lang ng titik ang kapwa titik.

Lilisan ang bawa’t makata.

Tulad ng ispongha –
na inaagaw at hinahablot mula sa tubig
at ibinibilad sa init ng araw. Walang ibang pupuntahan
Kundi ang bumalik sa kung ano siya dati.

Lilisan ang bawa’t makata. (Huwag nawa ang tula!)

Ikaw at Ako sa Pakikibaka

Nakikita kita

sa busal ng mga maralita. Na di man nais
ay nagpipilit manatili sa gilid
ng mga estero’t pusali. Na ang kakainin
ay kailangan pang idalangin na sana’y malaglag
bilang mumo ng kanin sa pinggan ng mga limatik at sakim.

Naririnig kita

sa bawat mong sigaw at panimdim. Laban
sa kahirapan at paninikil nilang mga hari sa lipunan
na ang tumbong ay kailangan pang kamutin at

himurin;

Bago pa ibahagi ang biyayang
kinulimbat din naman nila mula sa inyong mga dukha.

Minamasdan kita

sa piling ng mga manggagawa na nagpapalipat-lipat
sa mga bus. At walang kapagurang naglilinaw
sa dahilan ng pag-aaklas. Kayo na tumindig
at piniling manatili sa kubol ng mga piketlayn,
Di man ninyo batid kung bukas o mamaya lamang
ay bubuwagin

pipisakin. Ng mga upahang kampon ng demonyong kapitalista.

Kasama, nakikita kita.

Hindi masasayang ang lahat.
Katuwang mo ako sa iyong pangarap. Na may mundong babaligtad

Sa araw ng pag-aaklas.

without you

i'm taking sad glimpses

on those memories we once had.

nothing...

but hollowed traces

of bitterness, laid
upon my heart;

a symphony of sadness

like tattered pieces
of broken glass

that am trying
to hold
with these bleeding and wounded hands.

life now, is like

a song
without a melody;

a movie,
without a story.

wish you are here … still.

college girl

underneath
that warm soft pillow

are
dark secrets untold.

five thousand pesos
folded carefully

just like her bitter memories.

one semester to go…

latay sa likod ng kabayo

Napapaigik ang buto’t balat na kabayo

Sa tuwing ihahagupit
Sa likod niya ang latigo.

Kailan pa nga ba maghihilom

Ang mga latay
At sugat na dati ng tinamo,

Kung doon at doon din hahampasin ng kutsero?

Lugmok na sa pagod
Hinahampas pa rin ang likod.

At dahil sa pinasuot na istuka sa kanya,
Diretso lang ang kanyang tingin.

Tatakbo siyang pahilahod.

Tulad ng dati,

Magtitiis…

Magtitiis…

Magtitiis…

"palabud"

Ing palabud

Ampo y tatang

Y lang migpala kareng linang

Tinabas…

Minutut…

Kinalis …

Karing kwayang meging papag
A kekatang luluklukan,

Pipagkeran…

Pag-paynawan…

Keng oras ning kapagalan.

Iniang migdanas kasakitan,
Ing palabud yamu naman

Mekitabas, mekiyipus
Kayabe nang peyalipan.

Migit karin, ing palabud
Ning tatang tang matenakan

Yang kasaup nang linaban
Iniang manyakup la reng daiwan.

Luguran ye ing palabud…

Antimong lugud yu kang tatang

nung sacali man

nung sacali man
e pa sapat ing sala ning bulan
ban atanglauan mu ing lungcut
caring matang mipnung lua,
mamalisbis caring pisngi
qng alang patugut cung pamanangis;
nung e pa sapat ing idalit
cu ing sablang pait at pamagsisi
qng pangauale mu cacu;

paburen mung ing tiup
ning angin a maglambing
caring balang bulung
da ring bulaclac,
qng gilid ning pampang
a mitatayid tang delanan,
y yang magsalita
nung macananu cung manamdaman;
nung macananung mapupugtu
ing cacung inaua
qng balang aldo milalabas
a agaganaca da ca.

nung sacali man
at aganaca mung mamatiauan
caring pilapil a mipnung tula
at micacaul tang liclucan,
ganacan mu sana cacung sinta...
mipnung lugud,
panayan da ca.

ang pag-ibig ko sa iyo ang siya na mismong tula

ginagalugad
ng walang kapagurang isip
ang lawak at lalim ng parnaso ng tulain

inaapuhap ang mga hiwaga at salimuot
na nakakubli sa likod ng mga titik
hinahanap sa mga dahon at lagas na talulot
na paunti-unting naluluoy sa mga hardin.
tila naghahanap ng masuyong kamay,
o haplos ng nagtatampong hangin
na ayaw bumulong ng mga kataga.

sadya ngang may mga damdaming
di mabigkas, di man lang maipahiwatig;
damdaming sikil at di mailarawan
hagkan man sa magdamag
ng pluma ang naghihintay na papel

patawad
kung wala mang maisulat na taludtod.
pilitin ko man, kagaya ng hiling mo, wala akong mabuong tula.

sana'y sapat na kung sasabihin ko,
na ang pag-ibig ko sa iyo
ang siya na mismong tula

para sa akin...

sapat na ang bawa’t umagang
nahahagilap at nasasalat

ng palad kong naghahanap

ang iyong buhok

leeg

braso

balakang at dibdib

sapat na ang lahat

ikaw ang lahat … ang lahat-lahat

isang gasgas na tula, sa pamagat pa lang, "ulan"

walang kwentang tula ito
pinapauna ko na sa iyo. dahil gasgas na -
sa pamagat pa lang - ang mga tulang may kaugnayan
sa patak ng ulan

pero anong magagawa ko, dahil sa pahamak na ulan,
mahapdi pa rin hanggang ngayon ang siko kong nagasgasan --
nung minsan akong madupilas sa kahahabol sa iyo,
right-cross at uppercut pa ang inabot ng panga ko.
ayaw mo kasing makinig sa paliwanag ko

puro ka “ I hate you! … puro ka “I hate you!”

cannot be reached pati ang celfon mo.

yung german shepherd na nasa loob ng bahay,
itinali mo sa harap ng pintuan.
balak mo pa yatang ipa-almusal
ang siko kong nagkulay brown

pero huwag kang mag-alala,
tatahol ako ka-duet ng aso. at di ako aalis
sa harap ng gate niyo, kasi gusto kong malaman mo
na pinsang-buo ko yung kasukob ko
nung araw na umuulan at nakita mo ako

please naman love … bati na tayo.

stay with me

If I would be forbidden--
denied of the joys of your presence--
how can I . . . how can I be
restored of myself then?

If I lose you
What is left for me to hope for?
Will there be a reason
to continue this life’s journey
without a reason to be happy?

Shield me…
shield me from this life’s miseries

Be here … be here and stay with me.

adobe sa bahay

sa kaiisip sa paparating na baha,
nagtayo siya sa tuktok ng burol
ng isang konkretong bahay. aniya,

“ ang aking bakod at pundasyon
ay dapat na maging matibay”

adobe …

adobe…

at adobe pa.

araw-araw… araw-araw niya
itong pinapatibay. nanigurado sa buhay.

upang sa dakong huli, paglingon
niya sa kanyang nagdaan,

maiisip lang,

na nakalimutan pala niyang mabuhay…

at makipamuhay.