sa biglang arangkada, napatukod
ang aking kanang-paa
lumabas
sa sapatos
ang tubig-baha ng Espanya
nakipagpatintero sa ulan
lumubog-litaw
kalahati na lang
ng nangangawit kong puwit
ang naisalpak sa siyaman. hindi yata
naramdaman ng nakasimangot na dalaga
nasagi ko ang kanyang suso
nung sabihin kong: “ma’ bayad ko!”
itinataboy niya
ang usok ng sigarilyo
makapal, naglalakbay, parang lasing
ang lalaking katabi niya
sige ang hithit-buga
hindi man lang magbigay-daan
sa prente niyang pagkasandal
hindi ko maipihit
ang kinalawang na sarahan
ng tumutulong trapal
n a k a k a a s a r !
Friday, January 29, 2010
PUJ-266
Posted by Verso para Libertad at 11:59 PM
Labels: poems (social relevance)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment