sa panahong iyon mangangako silang tutupad sa atas
may huhubdan ng mga kasuotang ginto
at magsasaplot ng basahan
kung paanong ang mga binihisan naman
ang lilikom, ipaparada’t pararangalan
sa kanilang magagarang kasuotan
anupa’t sa kanilang paghahanap
sa katuturan ng salita, mangatitisod sila
sa nagsalabid na kani-kaniyang pakahulugan
lahat, mawawalang-saysay
bunga ng mga salungatan.
babalik ang nag-atas. tulad ng kalapating
ikinakampay ang bagwis
sa ibabaw ng nalikhang mga daluyong
ibubuka niya ang tuka sa dalamhati
at iaapak ang pulang paa
nang may panlulumo’t pagkabigo
dahil habang sumisigaw sila ng natin,
daratnan niya ang mga ito
sa pampang ng kanilang mga sugat—
kinakain ang laman ng isa’t isa.
************
January 9, 2010
Base de Vie
Mers El Hadjadj
Bethioua, Oran, Algeria
Tuesday, January 12, 2010
Sa Panahong Iyon
Posted by Verso para Libertad at 6:21 AM
Labels: poems (pagmumuni)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment