Tampisaw

Tulad ng mga paang takot nang itampisaw
hindi ko na sana nais pang maramdaman
ang pangangaligkig matapos ang alinsangan

ngunit

kagabi, muli akong ginambala
ng nakapapasong dampi ng iyong mga labi

sa aking punong-tainga—tila ba nagpulasan
ang mga pukyutan—sumanib
sa iyong pagkagat-halik ang paungol
mong pagkasabi: hanggang ngayon, mahal kita.

Usok na nanuot sa bumukad na balat
ang init ng iyong hininga.
At gayung pumapaling, tumatanggi ang pisngi
ano’t higit, laging higit, ang hinihingi ng mga labi.

Batu-balaning humihigop ng alabok,
may mahikang taglay ang bawa’t paglapat
pagdiin at pag-indayog ng iyong katawan.
Paulit-ulit na kumakalag
sa paulit-ulit ding iginagapos na katinuan.

Nais ko sana’y iyon na ang maging huli

Natatakot akong gaya rin lang sa lagaslas
muling hihipan, palalamigin ng hangin
ang iyong kataga; maglalaho ang init–
sabay sa pag-angat at paglayo ng balakang
mula sa sugpungan ng ating mga katawan.

Sinisibat ang tadyang (bakit hindi
mo maramdaman)
sa bawa’t pagkakataong
matapos mo akong ihatid sa sukdulan,
lalayo kang nakabakas sa dibdib, sa leeg,
ang samyo ng mabuhay-pumanaw mong pagmamahal.

Iiwan akong nagtatanong at naghihintay
kung kailan madudugtungan
ang mga alaalang
walang iniwan sa kobre-kamang ating sinapinan—

inilalatag

itinitiklop

muling inilalatag.





************
December 5, 2009
Oran, Algeria