Awit ng Kastilyo

Nakayakap sa ininsensong unan,
madaling-araw kung maghintay ang kagandahan

sa sinag ng papalapit na mga sulo,
sa sabik na yabag ng mga pagdating.

Lumalagos sa bintanang nakaawang, ipinaririnig
ng nagdiriwang na gabi ang masasayang tinig.

Malalalim na sugat ang nililikha
ng bawa’t yakap ng pagsalubong;

pakiramdam niya’y lumalatay sa pisngi
ang halik ng bawa’t sinag na hindi para sa kanya

Sa iba, sa iba nakalaan ang nasasaid niyang mga luha
ang mga walang sulo, walang yabag niyang paghihintay.

Nakatitig,
may naaninag siya sa dilim—

pabaligtad na nakasabit ang sampares na bota
sa likod ng puting kabayong dumarating.



---------
3:15 PM
Sa Guhong Kastilyo ng Mostaganem
Mostaganem, Algeria