binibiyak mo ang matitigas
at malalaking tipak ng bato
kumakapit, lumulusot
sa bawa’t gasgas at gatla
ang mga ugat mong tumutunaw
sa mga iwing hinawa, tigas at pagkamanhid
sa ibabaw nila, bumubukad
ang mga talulot mong nakatitig sa araw
habang sumasayaw, naglalambing sa hanging
kayakap mo’t kaulayaw
natatangi ka sa lahat.
wala na sana akong dapat pang hintayin.
wala na sanang iba pang iibigin.
sayang nga lang at ikaw
ay sa maling bato nakatanim.
Saturday, June 20, 2009
Saxifrage
Posted by Verso para Libertad at 4:53 AM
Labels: poems (love and friendship)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment