sinusuhayan ang hinanakit
ng mga ismid
ng kawalang-imik
sa mahabang upuang
nililito ng dalawang tao—magkatalikod,
nakaupo sa magkabilang dulo
kung bubuksan mo lamang
ang aklat na nasa iyong kandungan
makikita mo ang nakaipit na liham. pero
mukhang hindi ka naman interesadong malaman
kung ano ang nilalaman
mas gusto mo pang titigan, tanggalan
ng dahon ang nakayukong santan
na nasa iyong harapan
panis na laway,
paang pinapapak ng langgam,
imikan mo pa kaya ako?
hindi ko alam.
itatanong ko pa sa langaw
na dumapo sa gilid ng aklat
galit ba ako sa iyo? hindi mo na rin malalaman
hindi mo naman kasi siya pinakikinggan
lumipad na siya at ngayo’y umaali-aligid
pumapagaspas, at bumubulong sa tenga mo
kagagaling lang niya dito
bago lumipad, patungo sa iyo
mabuti pa ang langaw, nakikinig
ramdam ang pahiwatig
sa mga naipong buntung-hininga
sa nagsusumamong titig.
Friday, June 5, 2009
Campus LQ
Posted by Verso para Libertad at 11:18 PM
Labels: poems (love and friendship)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment