Hahagkan ko’t hahaplusin ang alaala mong taglay
Tulad ng paghaplos ng hanging naglalambing sa talahib,
Sapa, tarundon, bundok at mga yungib. Pupunasan
Ang gitaw na luha at hapding sungaw sa bawat mong paglisan
Kasabay ng naglalahong anino sa mga takipsilim na dumaratal.
Ihahatid ka ng aking tanaw, gaya ng paghatid ng kristal
Na tubig sa dibdib ng sakahan. Itataas ko ang kuyom na kamay
Bilang tugon, sa bawat pagtaas at pagkaway ng baril mong tangan.
At sa mga hapding paalam, sa mga hakbang palayo ng paa mong putikan,
Na alam kong nagpapatibay sa prinsipyong sa atin ay nag-ugnay,
Maghihintay, kasama ng masa na ninais nating paglingkuran.
Aasang sa pag-idlip ng ligalig na gabi, at pagsilay ng bukang-liwayway,
Gigising akong nakangiti - dahil naroon ka at ligtas na nakabalik.
Nakataas ang kuyom na kamay. Ikinakaway … ang baril na tangan.
Friday, April 10, 2009
Pag-asam
Posted by Verso para Libertad at 5:44 PM
Labels: poems (activism; protest)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
oi mukha ng matapang!
Post a Comment