Nakipila ako.
Maayos ang usad, isang diretso
at mahabang hanay ng mga tao.
Tinanong ko
ang matandang babae na nasa aking harapan:
Bakit po tayo pumipila? Ano po ba ang mayroon dito?
Pumipila tayo
upang muling makipila pagkatapos nito.
Naguluhan ako.
Naisip kong kalokohan ito.
Ang sabi ko sa kanya:
Lalabas na lang po ako.
Tinitigan niya ako-
May pila rin, iho, kung lalabas ka rito.
Saturday, May 23, 2009
Sa Buhay Na Ito
Posted by Verso para Libertad at 7:51 AM
Labels: poems (pagmumuni)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment