Huwag bulabugin ang ulupong
na sa kanlungang sanga'y
nakapulupot
nakadila
hayaan siyang mag-abang
ng kanyang masisila.
Itulad siya
sa taludtod ng tula
sa mga salita— banayad nguni’t kagyat
May talas, may pangil ang kataga.
Tahimik na naglalamay.
Matiyagang naghihintay.
Sa himig, imahe at anyo
hayaang pag-isahin ng tula ko
ang tao at bato. Gumuguhit ako—
maso’t karit—
sandatang pamatid
sa tanikalang nasa leeg.
Tuesday, May 19, 2009
Isang Uri ng Awit
Posted by Verso para Libertad at 5:55 AM
Labels: poems (pagmumuni)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment