Tinatapakan ng suot kong sandalyas
Ang tinatambol kong dibdib - ngayon
Bakit naman ngayon pa! Kung kailan
makakaharap ko na siya at makikita ng malapitan
Mula sa silyang kinauupuan, tumatagos
Ang tingin ko sa istante ng mga sapatos
Habang pinagmamasdan
ang indayog ng kanyang balakang.
Kasabay ng pagbuklat sa kahon
Ang halimuyak ng paglapit
Nakakalito. Nalilito
Maging ang tila nagja-jack hammer kong tuhod
Hindi ko tuloy alam
Kung alin nga ba ang gusto kong sukatin
Ang tayug ba ng dibdib at bilog ng hita niya
O ang Chuck Taylor na isinusukat niya sa aking paa?
Sigurado ako,
Gusto ko yung sapatos--kahit masikip.
Ang hindi ko sigurado
Ay kung ano ang nangyayari sa pantalon ko
Bakit parang sumisikip?
Sunday, May 18, 2008
Babae sa Sapatos
Posted by Verso para Libertad at 1:30 PM
Labels: poems (love and friendship)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Hi Pen,
Di ako yan ha! iba naman ang persona sa tula dun sa author ng tula...hehehe!. Yan ang naughty side ni Verso. Mahirap syang nakakapag-almusal ng kape at Boy Bawang, kung anu-ano ang naiisip! Salamat sa komento.
Post a Comment