Sa pagitan
ng mga titig at iling
banayad kong hinahaplos
inaapuhap
sa screen ng telebisyon
ang dating ikaw. Ang dating tayo.
Paano ko nga ba aaminin
sa aking sarili na wala ka na
samantalang sa bawat pintig
ng puso ko'y narito ka
Paano ko rin papaniniwalain
ang sarili na nariyan ka pa,
na tayo pa,
samantalang mula rito
tinatanaw na lang kita.
Nararamdaman ko
unti-unti
natutunaw
tulad ng ipinapahid mong butter sa hot pandesal
naglalaho
gaya ng mga bula sa iyong sabong panglaba
namamatay
animo'y langaw at lamok
na inispreyan ng iyong insecticide
ang mga pangarap na magkatuwang nating binuo
sa bawat pagkakataong
hindi na ako
kundi si Doktora Belo
ang binabati at pinasasalamatan mo
Thursday, June 5, 2008
i would like to thank...blah!...blah!...blah!
Posted by Verso para Libertad at 10:08 PM
Labels: poems (love and friendship)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment