Huwag mo sanang ipagtaka
kung bakit sa bawa’t nating pagniniig
ay hinahagkan ko ang iyong mga paa.
Nagsinungaling ako
nuong sinabi kong hindi kita mahal
na hindi ko naaalala, kahit minsan,
ang biloy sa iyong pisngi,
ang hiwaga sa iyong ngiti,
ang pangakong tamis ng mapula mong labi,
maging ang kislap at ningning
ng mahinhin mong mga pagkurap.
Labis kitang iniibig — iyon ang totoo.
Katotohanang di masabi-sabi
ng mga matang di maititig sa iyo.
Hinahagkan ko ang iyong mga paa
hindi dahil sa sila lang
ang minahal kong bahagi ng katawan mo
Iniibig ko sila—kung paano ko iniibig
ang lahat sa iyo – dahil sila
ang mga paang banayad na
humakbang at naglakbay
sa hangin,
sa tubig,
sa lupa,
sa batuhan at buhanginan
hanggang sa ako ang kanilang matagpuan.
Wednesday, July 29, 2009
Iniibig Ko ang Iyong mga Paa
Posted by Verso para Libertad at 1:53 AM
Labels: poems (love and friendship)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
kahit may alipunga, o patay na kuko?
Post a Comment