Euthanasia

Kung nakapaling man
Ang aking mukha

Sa gawing kanan ng higaan
Walang anupamang dahilan

Kundi ang mangyari ang lahat
Nang mabilis at magaan

Hindi ko gugustuhing makita
Na nag-aalinlangan ka.

Huwag na sana.
Alam mong hindi kita sisisihin.

Hindi napapagod ang mga aparato
At kung anu-anong nakasaksak na tubo

Hindi sila katulad ng katawan ko
Batid mo ito

Kung matatagalan ko lang sana
Kahit man lang isang minuto,

Alam nating gaano man kabigat
Ang nakadagan sa puso, gaano man

Kadilim ang isinasamo nating isa,
Dalawa o ilang araw pa

Hindi na lang natin hihilingin ang hindi dapat.
Kung kaya lang nating maniwala

Na mayroon pang pag-asa,
Ang lahat nating panindim

Ay kasingliwanag sana ng naglalagos
Sa bintanang mga silahis – marahil

Ang umagang ito’y isang bagong araw
Na hubad sa di-mabuhat na hilahil.



***
2011
Oran, Algeria


*** also published ing eK/Versilog